Mihailo Vitković (Jegra, 25. avgust 1778 — Pešta, 9. septembar 1829) bio je srpsko-mađarski pesnik i uvaženi peštanski advokat.
Posle završetka gimnazije i „filozofije“ u Jegri, odlazi u Peštu da studira prava, koja međutim završava u Jegri. Živeo je i radio u Pešti kao advokat do smrti 1829. godine. Godine 1807. biran je za poslanika u mađarskom Saboru.
Bio je veoma cenjena ličnost u mađarskim književnim krugovima. Prvi književni pokušaj i to na mađarskom jeziku, ostvario je 1804. godine.
Radilo se o „Odi na smrt Barona Orcija“, koja je štampana u Pešti. Usledila je još više zapažena knjiga „Vitkovićeve basne i stihovi“. Mihailo Vitković je u svome domu u današnjoj ulici Vereš Palne, u blizini peštanske srpske crkve Svetog Georgija, okupljao najuvaženije mađarske književnike, koji je tako postao pravi literarni salon.
Mihailo Vitković je bio saradnik Letopisa Matice srpske. Istovremeno je 1825. godine postavljen u delegaciju koja će stvoriti Mađarsku Akademiju nauka. Bio je blizak sa grofom Sečenjijem, i postao jedan od prvih članova mađarske akademije od 1827. godine. Prihvatio se da bude do smrti akademijin „fiškal“ (advokat).
Najveći značaj Vitkovićem je u tome što je „prvi“ upoznao „strani svet“ tj. Mađare, sa našim narodnim pesmama, koje je prevodio. Od 1821. godine se javljaju njegovi prevodi srpskih narodnih pesama na mađarski jezik. Pisao je na mađarskom jeziku i rasprave o Srbima – njihovom jeziku, veri, istoriji, pesništvu. Radio je na međusobnom upoznavanju i zbližavanja dva nesrodna naroda. Posle njegove smrti Đuro Popović se bavio njegovim brojnim razbacanim člancima i prilozima u periodici. Priredio je od sitnih priloga 47-u svesku „Narodne biblioteke braće Jovanović“, pod naslovom „Skupljeni spisi Mihaila Vitkovića“.
Mihailo Vitković je pisao uglavnom pesme na srpskom i na mađarskom jeziku. Pisao je i originalne klasicističke pesme (ode, epigrame, epistole), ali se bavio i prevođenjem. Celoga svoga veka povezivao je svoju srpsku narodnost sa mađarskim rodoljubljem.
Umro je 1829. godine, u najjačoj snazi, usred plodnog književnog stvaranja, poštovan od svih – Srba i Mađara. Bio je sahranjen na Starom peštanskom groblju, a grob mu je izgubljen prekopavanjem.
Preuzmite android aplikaciju.
