Počevši od 1998. godine svakog 1. februara Grad Novi Sad uručuje Februarsku nagradu za najznačajnije delo i dostignuće građana Novog Sada.
Nagrada se dodeljuje 1. februara, na dan kada je Grad Novi Sad proglašen slobodanim gradom, davne 1748. godine.
U nagradu je uključena povelja, statua golubice i novčana zahvalnica.
Od svih predloženih kandidata dobitnika Februarske nagrade bira Skupština grada Novog Sada.
Ove godine se dodeljuje 25. po redu Februarska nagrada i biće uručena violinisti Stefanu Milenkoviću.
Od 1998. godine pa do danas, mnoga poznata imena dobila su odlikovanje Februarske nagrade grada Novog Sada. Nagrade su dodeljene zbog velikog zalaganja dobitnika za Grad, kako naučnim, tako i umetničkim postignućima, ali i mnogim drugim.
Svi Dobitnici Februarske nagrade
2021. godine Februarsku nagradu poneo je novosdaski kompozitor Stevan Divjaković. Kompozitor Stevan Divjaković je dobitnik brojnih nagrada i priznanja, a njegova dela izvode se širom Evrope. U Novom Sadu je organizovao brojne festivale, bio je direktor i profesor i u muzičkoj školi „Isidor Bajić”, takođe direktor i profesor na Visokoj školi strukovnih studija za obrazovanje vaspitača u Novom Sadu i upravnik u Srpskom narodnom pozorištu…
2020. godine Februarsku nagradu poneo je prof.dr Vladimir Petrović. Profesor dr Vladimir Petrović je redovni profesor na Medicinskom fakultetu i direktor Instituta za javno zdravlje Vojvodine. Posebno se istakao u 2020. godini, godini pandemije i društvene krize kada su njegovi istraživački radovi na polju medicine doprineli zaštiti i sprečavanju zaraze.
2019. godine Februarsku nagradu ponela je Joland Korora. Joland Korora je predsednica Nacionalnog udruženja roditelja dece obolele od raka (NURDOR) koje je osnovano 2003. godine. Novosađanka Joland Korora se istakla u svojim aktivnostima, pre svega u brojnim akcijama koje je organizovala kako bi unapredila život deci oboleloj od raka.
2018. godine Februarsku nagradu poneo je Dušan Tadić. Dušan Tadić je poznati srpski fudbaler koji je godinama igrao za FK „Vojvodina“. Ove godine je igrao za fudbalsku reprezentaciju Srbije na Svetskom prvenstvu u fudbalu u Kataru i bio kapiten našeg tima. Tadić se godinama unazad istakao po svojoj odličnoj fudbalskoj karijeri igrajući u vrhunskim evropskim klubovima. Trenutno je igrač i kapitan FK „Ajaks“ iz Holandije.
2017. godine Februarsku nagradu poneo je prof. dr Tihomir Vejnović. Prof. dr Tihomir Vejnović je izuzetan lekar i stručnjak čiji je rad prepoznat širom sveta. Po struci je lekar specijalista ginekologije i akušerstva i subspecijalista perinatologije, zvanje redovnog profesora stekao je na Medicinskom fakultetu Univerziteta u Novom Sadu. Bivši je upravnik Klinike za ginekologiju i akušerstvo KC Vojvodine. Na sajtu grada stoji da je profesor bio član međuodeljenskog odbora SANU za biologiju i humanu reprodukciju, član Akademije Medicinskih nauka Srpskog lekarskog društva, član Odbora za humanu reprodukciju Odeljenja medicinskih nauka SANU, počasan član u pet međunarodnih udruženja, predsednik regionalnog Udruženja ginekologa i akušera. Posebno se istakao sa modifikacijom tehnike carskog reza koja se praktikuje u mnogim državama.
2016. godine Februarsku nagradu ponela je Ivana Španović (Vuleta). Ivana Španović sada Ivana Vuleta poznata je srpska atletičarka koja živi u Novom Sadu. Ivana je najbolja srpska atetičarka, vicešampionka i članica atletskog kluba „Vojvodina“. Ističu se posebno njene medalje bronze na Svetskom prvenstvu u Moskvi, Svetskom prvenstvu u Pekingu, kao i na Olimpijskim igrama u Rio de Žeineru. Pobednica je Dijamantske lige za 2016. i 2017. godinu. Na Evropskom prvenstvu u dvorani 2017. godine postavila je nacionalni rekord i treći rezultat svih vremena u dvorani. Nosilac je Ordena Karađorđeve zvezde i Ordena Njegoša.
2015. godine Februarsku nagradu poneo je Jovan Dejanović. Bio je nekadašnji predsednik Skupštine opštine i Gradske skupštine Novog Sada. Dao je izuzetan doprinos privrednom, kulturnom i urbanističkom razvoju Novog Sada. Za vreme njegovog mandata izgrađeni su Most slobode, SNP, SPENS kao i mnogi drugi obrazovni i zdravstveni objekti.
2014. godine Februarsku nagradu poneo je Dušan Kovačević. Direktor je i osnivač muzičkog festivala „EXIT“, ovo priznanje je dobio za afirmaciju imena i renomea grada Novog Sada na svetskom nivou putem festivala „EXIT„.
2013. godine Februarsku nagradu poneo je prof. dr Dragan Popović. Redovni je profesor Fakulteta tehničkih nauka departmana za energetiku, elektroniku i telekomunikacije i osnivač preduzeća „Telvent DMS“. Autor je i koautor više od 50 članaka u međunarodnim časopisima i konferencijama. Učestvovao je i vodio mnogobrojne projekte i studije. Ovo priznanje mu je dodeljeno za značajne rezultate u oblasti elektroenergetskog inženjeringa ostvarene primenom naučnog znanja i angažovanja visokoobrazovanih mladih stručnjaka u privrednom društvu.
2012. godine Februarsku nagradu poneo je prof. dr Đorđe Petrović. Profesor Medicinskog fakulteta u Novom Sadu i specijalista ortopedije vilice. Inicirao je osnivanje Službe kućnog lečenja i Preventivnog centra, a zalagao se za izgradnju novih, rekonstrukciju i opremanje postojećih objekata Doma zdravlja „Novi Sad“.
2011. godine Februarsku nagradu poneo je dr Dušan Popov. Popov je autor „Enciklopedije Novog Sada“, dela koje se sastoji iz 30 tomova, a zahvaljujući njemu Novi Sad je jedan od retkih gradova koji imaju svoju enciklopediju. Novinarstvom se bavio od 1945. godine.
2010. godine Februarsku nagradu poneo je Borivoj Bora Otić. Otić je dugogodišnji novinar Radio-televizije Vojvodine, svojim višegodišnjim radom na televiziji i radiju dao je veliki doprinos kulturi novinarstva i očuvanju tradicije i kulturnih vrednosti Novog Sada i ovog područja.
2009. godine Februarsku nagradu poneo je Jovan Adamov. Adamov je srpski kompozitor i dirigent zabavne muzike. Najviše je upamćen kao dirigent poznate dečje emisije „Muzički tobogan“. Kao kompozitor zabavnih melodija učestvovao je na mnogim takmičenjima gde je osvojio mnoštvo nagrada. Pored šlagera, starogradskih pesama i romansi, pisao je i filmsku i scensku muziku.
2008. godine Februarsku nagradu poneo je Dimitriije Boarov. Bio je novinar i publicista, jedan je od deset osnivača beogradskog nedeljnika „Vreme“. Bio je predavač na Filozofskom fakultetu Novom Sadu na odseku za medijske studije. Za Boarova stručnjaci tvrde da je najbolji i najuticajniji ekonomski novinar u zemlji.
2007. godine Februarsku nagradu poneo je akademik Slavko Gavrilović. Bio je srpski istoričar i akademik SANU. Predmet istraživanja akademika Gavrilovića bila je istorija panonskog i balkanskog prostora u rasponu od 16. do 19. veka. Objavio je nekoliko desetina monografija, zbornika arhivske građe kao i stotine naučnih radova. Bio je profesor na katedri za istoriju na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu.
2006. godine Februarsku nagradu poneo je Milorad Mića Mihajlović. Bio je akademski slikar koji je dobio mnoštvo priznanja kako u Srbiji tako i u inostranstvu. Samostalne izložbe imao je od 1964. godine, a u italijanskom gradu Farliju dobio je status počasnog građanina. Ostao je upamćen po tome što je ilustrovao knjigu Miroslava Antića „Plavi čuperak“.
2005. godine Februarsku nagradu poneo je dr Draško Ređep. Bio je esejista, književni i likovni kritičar. Dugogodišnjim radom na srpskoj literarnoj sceni ostavio je nemerljiv trag i smernice za nova tumačenja naše i regionalne književnosti. Dobitnik je mnogih društvenih priznanja, dao je doprinos afirmaciji rusinske, mađarske i slovačke kulture na ovim prostorima. Bio je profesor na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu.
2004. godine Februarsku nagradu poneo je Rodoljub Malenčić. Rodoljub je jedan od retkih preživelih u stravičnom zločinu mađarskih fašista, u pogromu u Novom Sadu poznatom pod nazivom „Novosadska racija“.
2003. godine Februarsku nagradu poneo je Laslo Vegel. Laslo je romansijer, esejista, dramski pisac i pozorišni kritičar. Nosilac je najvećeg mađarskog priznanja za stvaralaštvo „Lajoš Košut“. Njegova najznačajnija dela su romani: Memoari jednog makroa, Dupla ekspozicija, Pareneza i ostali.
2002. godine Februarsku nagradu ponela je Rita Kinka. Rita je srpska pijanistkinja i klavirski pedagog mađarskog porekla. Usavršavala se u Njujorku na „Juilliard School of Music“ u klasi Đerđa Šandora. Održala je preko 600 koncerata u čitavom svetu od 1975. godine do danas. Redovni je profesor na predmetu klavir i šef katedre na Akademiji umetnosti u Novom Sadu.
2001. godine Februarsku nagradu ponela je Mira Banjac. Mira Banjac je srpska filmska, televizijska i pozorišna glumica, često smatrana za najveću zvezdu srpske kinematografije i najpoznatija glumica sa prostora AP Vojvodine. Dobitnica je najvećih priznanja u glumi poput Dobričinog prstena, dve Zlatne arene, Nušićeve nagrade, Zlatnog ćurana i nagrade Pavle Vuisić. Tokom svoje bogate karijere koja je trajala 70 godina igrala je sa skoro svim najvećim glumačkim zvezdama na ovom prostoru. Glumila je u najpoznatijim srpskim filmovima i serijama poput: Kamiondžija, Vruć vetar, Sjećaš li se Doli Bel, Varljivo leto, Radovan Treći, Lepa sela lepo gore, Nož, Porodično blago, Ona voli zvezdu, Vratiće se rode i ostali.
2000. godine Februarsku nagradu poneo je Aleksandar Tišma. Bio je srpski pesnik i pisac, 0d 1949. godine živeo je u Novom Sadu i radio u izdavačkom preduzeću „Matica srpska“. Od 2019. godine dodeljuje se nagrada „Aleksandar Tišma“ za najbolju knjigu. Najpoznatiji romani su mu: Knjiga o Blamu, Upotreba čoveka, Kapo, Vere i zavere i Ženarnik.
1999. godine Februarsku nagradu poneo je prof. dr Ninoslav Radovanović. Bio je srpski akademik i doktor medicinskih nauka i jedan od najpoznatijih kardiohirurga u Srbiji. Bio je prvi direktor Instituta za kardiovaskularne bolesti u Sremskoj Kamenici, što je tada bio sjajan period za razvoj srpske kardiohirurgije i zahvaljujući njemu Institut u Sremskoj Kamenici stiče ugled u svetu.
1998. godine Februarsku nagradu poneo je Đorđe Balašević. Bio je srpski kantautor i pesnik, član grupa Žetva i Rani mraz. Ukupno je objavio 12 albuma, glumio je u nekoliko televizijskih serija za koje je pisao i muziku. Smatra se jednim od najvećih kantautora na prostorima bivše Jugoslavije koji je ostavio nemerljivo dubok trag u muzici i poeziji na ovim prostorima.
Osnivač SNP-a i autor teksta „Bože pravde“ – kako je Jovan Đorđević „podigao“ srpsko pozorište?
Preuzmite android aplikaciju.
