Na današnji dan, 12. februara 1841. godine, rođen je Laza Kostić, pesnik, rodoljub i jedan od najznačajnijih predstavnika srpskog romantizma.
U rodnom mestu, Kovilju, završio je osnovnu školu, potom je pohađao gimnaziju u Novom Sadu, Pančevu i Budimu, a prava i doktorat prava na Peštanskom univezitetu. Tokom studiranja bio je jedan od najuglednijih govornika u studentskim krugovima.
Još u ranoj mladosti imao je drugačiji pogled na svet, bio je svestran i uporan u svemu što je radio. Kako je konstantno proširivao svoje znanje, odlično je poznavao francuski, engleski i mađarski jezik, a govorio ruskim, nemačkim, latinskim i grčkim jezikom.
Našem narodu je otkrio i približio Šekspirova dela (Romeo i Julija, Hamlet, Kralj Lir), koja je preveo na srpski jezik.
Godine 1872. osnovao je prve novosadske zadruge – veslačku i vatrogasnu.
Tokom života mnogo se zalagao za svoj narod i koristio je svaku priliku da istakne svoje srpsko poreklo.
U maju 1867. godine dolazi u Srpsku Atinu gde dobija prvu javnu funkciju velikog beležnika u novosadskom Magistratu. Dve godine kasnije, 1869. godine, prelazi na mesto senatora u gradskom sudu. Dok je bio na javnim funkcijama, zalagao se za pravo srpskog naroda da sa višim vlastima komunicira na maternjem jeziku. Nakon toga, sve do smrti, isključivo se bavio književnošću, novinarstvom, politikom i javnim nacionalnim poslovima.
Laza Kostić je zbog svojih stavova dva puta završio u zatvoru. Prvi put zbog lažne optužbe da je učestvovao u ubistvu kneza Mihaila, a drugi put zbog svog antiaustrijskog govora na proslavi punoletstva kneza Milana.
Tokom života učestvovao u stvaranju političkog pokreta “Ujedinjena omladina srpska”, nakon toga, godine 1873. izabran je za poslanika u Ugarskom saboru i bio je jedan od najbližih saradnika Svetozara Miletića. Kasnije, godine 1878. bio je sekretar Jovana Ristića na berlinskom kongresu. Dve godine kasnije, postao je sekretar srpskog poslanstva u Petrogradu, ali se ubrzo vratio u Beograd. Godine 1881. počeo je da uređuje novine Srpska nezavisnost. Međutim, 1884. godine, zbog pritiska reakcionarne vlade, morao je da napusti Srbiju. Na poziv kneza Nikole Prvog Petrovića Njegoša 1884. godine, preselio se u Crnu Goru i uređivao “Glas Crnogorca”.
Pored mnogobrojnih značajnih dela, Laza Kostić je i tvorac najlepše srpske ljubavne pesme XX veka.
Znajući da Lenkin otac nikada ne bi odobrio njihovu vezu, Laza se oženio Julijanom Palanački, bogatom somborskom miraždžikom. Nedugo nakon njegovog venčanja sa Julijanom, Lenka umire.
Njoj posvećuje prelepe stihove pesme “Santa Maria dela Salute”, čiji su stihovi prožeti motivom mrtve drage, nikada ostvarenoj ljubavi Laze Kostića.
Ostatak života proveo je u Somboru, gde je deset godina bio predsednik Srpske narodne čitaonice koja danas nosi njegovo ime.
Laza Kostić umire u 69. godini života, njegov groba nalazi se na Velikom pravoslavnom groblju u Somboru.
Osnovne škole u Kovilju, Gakovu i na Novom Beogradu nose ime Laze Kostića, kao i gimnazija u Novom Sadu.
Ulice, škole i druge kulturne ustanove, noseći njegovo ime, čuvaju sećanje na jednog od najznačajnijih predstavnika srpskom romantizma, rodoljuba i pesnika koji je slušao svoje srce i govorio.
Sutra ujutru slab mraz, tokom dana oblačno sa sunčanim intervalima, do 10 stepeni
Preuzmite android aplikaciju.
