Grad fascinantne lepote i fotogeničnosti kakav je Pariz očigledan je izbor scenografije za mnoge filmove i odvajkada inspiracija muzičarima, piscima i slikarima. U grad svetlosti smeštene su književna dela „Notre-Dame de Paris“ Viktora Igoa, „Pokretni praznik“ Ernesta Hemingveja, između ostalih knjiga koje koriste grad kao centralni deo priče.
Kad se radi o slikarstvu, u ovom epicentru umetnosti radili su Pablo Pikaso, Vinsent van Gog, Anri Matis i drugi. Mnoge slike prikazuju motive Pariza, uključujući čuvene panorame i građevine. Pariz je inspiracija za mnoge pesme, od kojih je jedna “Život u ružičastom” (“La Vie en Rose“), francuska šansona koja je postala svetski hit, a odnosi se na ljubav u Parizu. Danas vam predstavljamo nekoliko za filmofile nezaboravnih lokacija u legendarnoj prestonici Francuske.
“Pont des Arts”, pešački most preko Sene koji povezuje Luvr i Latinsku četvrt, prepoznatljiv je po hiljadama katanaca sa obe strane mosta i samim tim omiljeno mesto ljubavnika iz celog sveta koji ovde dolaze da “zaključaju” svoju ljubav u nadi da će trajati večno.
Ovaj most prikazan je u dramatičnoj završnici serije Seks i grad (2008.) kada, nakon njene propale romanse sa ruskim umetnikom Petrovskim, gospoding Big dođe u Pariz po Keri Bredšo i poljubi je baš na “Pont des Arts”. Mlađe generacije ovu lokaciju prepoznaće iz serije “Emili u Parizu”. Most se vidi i u brojnim filmovima, kao što su Bornov identitet (2002) i Čudesna sudbina Ameli Pulen (2001).
Šetalište Plante, zelena oaza izdignuta u odnosu na grad budući da se nalazi na napuštenoj železničkoj pruzi seče sam centar Pariza i krije panoramski pogled na gradske krovove. Ova jedinstvena promenada se prostire duž oko 4,5 kilometara i omiljen je prostor za rekreaciju i opuštanje. Inspirisano je njujorškim Haj lajn parkom i postalo je jedan od simbola pariske urbane obnove.
Izgrađeno je na podignutom zelenom koridoru koji prati trasu napuštene pruge iz 19. veka. Otvaranje šetališta Plante dogodilo se 1993. godine, da bi ga desetak godina kasnije međunarodno proslavili Itan Houk i Džuli Delpi koji su ovuda romantično prošetali u filmu “Pre zalaska”, ponovo proživljavajući noć u kojoj su se upoznali.
Most Aleksandra III izgrađen 1896. pravi je simbol lepote i romantike Pariza i uobičajena lokacija za fotografisanje prilikom venčanja. Ekstravagantan i raskošan, predstavlja jedno od nezaobilaznih mesta koje turisti ne smeju zaobići u obilasku pariskog urbanog pejzaža.
Most ima i ogroman istorijski značaj, budući da predstavlja simbol mira između Francuske i Rusije, te nosi ime po ruskom caru koji je bio na vlasti u periodu njegove gradnje. Ukrašen je pompozno sa četiri statue džinovskih zlatnih letećih konja, kao i nimfama, heruvima i morskim stvorenjima, kao i kitnjastim secesijskim lampama. Most se pojavljuje u Džejms Bondu Rodžera Mura, u filmu “Ponoć u Parizu” Vudija Alena i u romantičnoj drami “Dok nisam srela tebe”.
Osim svima znanih bazilike “Sveto srce” i katedrale “Notr dam” još jedan pariski verski objekat privukao je pažnju režisera u više navrata. Crkva Sen Etjen du Mond (Saint-Etienne-du-Mont) iz 16. veka prikazana je u zabavnom filmu Vudija Alena “Ponoć u Parizu” (2011), kada se na njenim širokim stepenicama lik Ovena Vilsona transportuje u prošlost, direktno u šmekerski Pariz dvadesetih – iz doba Hemingveja, Dalija i Gertrude Stajn.
U crkvi se nalazi nekoliko vitraža iz 17. veka, divno ukrašene antičke orgulje, a fasadu karakterišu složeni detalji, elegantni lukovi i vitražni prozori kroz koje je unutrašnjost crkve obasjana na jedinstven način. Tu je i grobnica Svete Genoveve, zaštitnice Pariza, koja počiva u kitnjastom zlatnom sarkofagu.
Autor teksta: N. K.
Preuzmite android aplikaciju.
