Kapiten srpske reprezentacije u fudbalu. Kapiten fudbalskog kluba Ajaksa iz Amsterdama, najpoznatijeg kluba u Holandiji, a jednog od najslavnijih u Evropi. Vojvodina, Groningen, Tvente, Sautempton… Njegovi sportski uspesi se teško mogu nabrojati. Ali koliko zaista znamo o skromnom mladiću sa severa Bačke, poreklom iz jednog „dalmatinskog“ sela u Vojvodini.
Dušan Tadić rođen je 1988. godine u Bačkoj Topoli kao najmlađe dete u porodici, posle dve starije sestre Jelene i Dragane. Prve fudbalske korake je načinio u rodnom mestu imajući punu podršku porodice. Posle završene Osnovne škole „Čaki Lajoš“ seli se u Novi Sad gde je zaigrao za mlađe kategorije FK Vojvodina.
Posle samo dve godine dokazivanja zaigrao je za prvi tim kluba sa „Karađorđa“, a 2009. godine je debitovao za reprezentaciju Srbije.
Posle igranja u Holandiji i Engleskoj, svoju fudbalsku sreću je pronašao u slavnom klubu iz Amsterdama gde je glavni igrač i „alfa i omega“ tima. Dva puta je proglašavan za igrača godine u holanskom prvenstvvu gde drži rekord po broju asistencija u jednoj kalendarskoj godini (37). Taj rekord važi i na evropskom tlu, a prethodno ga je držao Lionel Mesi.
Svi uspesi u klubovima i reprezentaciji doneli su mu prestižnu nagradu najboljeg fudbalera Srbije (Zlatna lopta) u tri navrata: 2016, 2019 i 2021. godine.
Svoju radnu etiku, požrtvovanje i viteški način borbe koje je stekao kućnim vaspitanjem, preneo je na fudbalski teren gde je godinama u vrhu srpskog i holanskog fudbala.
Svoj viteški duh Dušan je nasledio od predaka. Njegov pradeda Petar se u bačku ravnicu doselio iz naselja Koljane u Vrličkoj krajini posle Prvog svetskog rata. Tada je dvadesetak kolonista iz severne Dalmacije, iz naselja Otišić i Koljane početkom 1920-ih godina dobilo zemlju u severnom Banatu, da bi zamenom zemljišnih poseda se skrasili u ataru naselja u srezu Senta, koje će kasnije biti poznato kao Kolonija, a danas kao Svetićevo. Maleno selo se polako širilo i množilo. Petar je preminuo 1956. godine i ostavio za sobom sina Dušana koji se kasnije preselio u Bačku Topolu.
Po Dušanu, svom dedi, sadašnji kapiten srpske reprezentacije je dobio ime.
Duh Vrličana preneo se sa kolena na koleno, još od prvog poznatog pretka familije, Ilije Tadića iz Koljana, migracijama u Svetićevo, a potom do Amsterdama. Dušanov otac, Petar rastao je u Svetićevu, igrajući se sa komšijskom decom, koja su kao i on poticali iz sirotinjskih porodica.
Svoju uspešnu fudbalsku karijeru, Dušan je spojio sa harmoničnim porodičnim životom. Oženjen je i ima troje dece: sina Petra i kćerke Taru i Laru.
U Bačkoj Topoli, u njegovoj rodnoj kući, nalazi se spomen soba sa skoro svim trofejima i priznanjima koje je Dušan skupio u svojoj bogatoj fudbalskoj karijeri.
Između ostalih, jedno od vrednih priznanja koje se ističe je Februarska nagrada grada Novog Sada za 2018. godinu.
Ljubaznošću Dušanovog ponosnog oca Petra Tadića, autor ovog teksta imao je prilike da zaviri u sobu sa trofejima i nagradama i svoju radost podeli sa svim čitaocima portala Gradske info.
Autor teksta: Rastislav Stojsavljević
Nesuđeni prvaci Evrope: Koliko je mogla Vojvodina davne 1967. godine?
Preuzmite android aplikaciju.
