Igra uz zvuke gitare, koja nikog ne može ostaviti ravnodušnim.
Ako ste bili u Španiji, sigurno ste se susreli sa ovom španskom tradicionalnom igrom.
Za flamenko se ne može reći da je samo ples, ona je za Špance više od toga, ona je filozofija koja se proširila po čitavom svetu.
Nastanak ove temperamentne igre vezuje se za južnu, može se reći najtemperamentniju špansku pokrajinu, Andaluziju. A kako su ovim područijem 700 godina vladali Mavari, nije neobično što su se mešali i uticaji arapske muzike, romske muzike uz zvuk španske gitare poreklom sa Bliskog istoka.
I tako, mnogi uticaji su se mešali i flamenko je u sebe sve njih implementirao, stvoreći pri tome sjajnu muzičko igračku celinu, koja je više od puke muzike i plesa. A kao potvrda toga govori i UNESCO priznanje, kada je 2010. godine flamenko uvršten na listu svetske, kulturne nematerijalne baštine.
Kao objašnjenje za sticanje ovog priznanja naznačeno je da je flamenko „osećanje i stanje uma – tuge, radosti, tragedije, veselja i straha koji se izražava kroz iskrene i izražajne grimase lica muzičara i plesača, kratkoćom i jednostavnošću. Kao ples strasti i udvaranja, flamenko izražava široki spektar situacija koje mogu varirati od tuge do najveće sreće“.
I to jeste tako. Ako ste prisustvovali barem jednom nastupu izvođenja flamenka, sigurno ste doživeli te emocije koje ova kako se kaže životna filozofija prikazuje.
Ova sjajna umetnička manifestacija u sebi sadrži ples (baile flamenco), pevanje (cante flamenco) i izvođenje na gitari (toque flamenco), koji su međusobno prožeti, nadopunjuju se, ali istovremeno su i celina za sebe.
Sami začeci flamenka podrazumevali su porodični skup romske porodice, od najmlađih do najstarijih članova porodice.
Naizmenično su se smenjivali i tako je svaki član porodice imao priliku da prikaže svoju emociju kroz nastup. Upravo ovakvi porodični skupovi su davali odušak članovima porodice od teškog života.
Vremenom se flamenko razvijao, modifikovao u sadržaju, načinu izvođenja, interpretacije….
Danas, flamenko izvode grupa izvođača, gitaristi, pevači, plesači i perkusionisti. Tako izvođači danas sede na stolicama poređanim u polukrug, i svako od njih ima svoj deo nastupa u pogledu pevanja, sviranja ili igranja, a neretke su i zajedničke tačke. I naravno neizostavno je bodrenje u vidu ritmičnog pljeskanja i usklikivanja.
Razlikuju se 3 različita oblika flamenka: grande ili jondo (to su pesme nabijene osećanjima), flamenkointermediate (umerena osećanja, ponekad sa istočnjačkim prizvukom), i pequeno tj. canto chico (mala vesela pesma o ljubavi ili prirodi). I tekst pesama, kao i melodiju, pa potom i ples, prate prepoznatljivi ritam i akordi.
Bez obzira što se ova na početku igra romskih porodica, menjala vekovima, njena suština koja se ogledala u prikazivanju pojedinačnog izraza, ali i podrške kolektiva ostala je sačuvana sve do danas, ne samo u okvirima Španije, već i širom sveta.
Ukoliko se odlučite za destinaciju poput Andaluzije, obavezno sebi priuštite užitak uz špansku gitaru i fantastičan flamenko.
Preuzmite android aplikaciju.
