Jovan Subotić (Dobrinci, 30. januar/11. februar 1817 — Zemun, 16/28. januar 1886) bio je doktor filozofije, advokat, srpski pesnik i političar.
Revolucionarne 1848. godine bio je inicijator i predsednik „skupštine“ Srba u Pešti, koja je imala zadatak da s obzirom na opšte političke prilike u Austriji, formuliše srpske zahteve. Skup je održan u zdanju Tekelijinog zavoda, a povod za okupljanje je bio veliki martovski godišnji peštanski vašar, na kojem se našlo Srba iz 83 srpske opštine.
Iste godine, učestvovao je kao peštanski zastupnik na majskoj skupštini u Sremskim Karlovcima, na kojoj je ustanovljena Karlovačka patrijaršija i mitropolit Josif Rajačić.
Na crkveno-narodnoj skupštini u Karlovcima izabran je u Glavni odbor srpskog pokreta. Kao odbornik istog, poslat je na Sveslovenski kongres u Pragu, gde je ostao do kraja rata.U Pragu je obavljao dužnost sekretara Srpskog odeljka. I posle građanskog rata u Ugarskoj, vratio se u Peštu, gde je bio i dalje urednik matičinog Letopisa, tokom 1850-1853. godine.
Dana 1. maja 1851. godine, stupio je u brak sa Savkom Polit Desančić, sestrom poznatog političara, novinara i književnika Mihaila Polit-Desančića.
Imali su sedmoro dece: Dejana, Žarka, Vidu, Vericu, Vojislava, Branislava i Ozrena. Žarko i Vida, umrli su kao deca. Sin Dejan Subotić bio je pukovnik u ruskom general-štabu a drugi sin, dr Vojislav Subotić, bio je vodeći srpski hirurg s kraja 19. i početka 20. veka, i jedan od osnivača Medicinskog fakulteta u Beogradu. Lazar Tomanović navodi podatke da je ćerka Jovana Subotića udata za trgovca Jovana Baraka (to je bila Eufemija, Subotićeva ćerka iz prvog braka), a Branislav je bio husarski kadet. Jovan Subotić je pisao pesme posvećene umrloj ćerki Vidosavi.
Smatra se najvećim poligrafom među piscima svog doba. Pisao je lirske pesme, klasicističke ode i elegije, herojske pesme, romantične epove, sentimentalne pripovetke, kritike, radove iz teorije i istorije književnosti, članke razne sadržine, ogledao se u romanu, napisao opsežnu autobiografiju, sastavljao, uz to, članke antologije, školske udžbenike, dva puta bio urednik Srpskog letopisa.
Od 1861. godine do kraja života učestvuje u političkom životu Ugarske, naročito Hrvatske i Vojvodine. Šezdesetih godina, u doba cvetanja romantične drame, on je jedan od njenih najplodnijih predstavnika. Pesme su mu pod jakim uticajem narodne poezije. Godine 1838. štampao je spev „Potopljena Pešta“, od čijeg prihoda od prodaje su imali dobiti postradale srpske crkve na Čepeljskoj adi. Pesnička slava mu je opala odmah posle pojave Branka Radičevića. Kao dramski pisac uzimao je predmete iz novije srpske i hrvatske istorije, ali ni drame mu se nisu mogle održati pored dela Jovana Sterije Popovića i Laze Kostića. U svoje vreme slavljen je njegov romantični ep „Kralj Dečanski“ (1846). Pred kraj života, u doba dominacije proze, napisao je roman „Kaluđer“ (1881). Subotićevo veliko delo „Srpska gramatika“ ostalo je u rukopisu, iako je 1845. godine dobio za njega nagradu Matice srpske.
U Muzeju grada Beograda nalazi se legat Jovana Subotića, koji je muzeju darovao njegov unuk, Ivan V. Subotić.
Preuzmite android aplikaciju.
