Pavle Julinac (1730-1785) je bio srpski pisac, filozof, istoričar, putnik, vojnik i diplomata. Kao istoriograf Julinac je objavio„Kratki uvod u istoriju slovensko-srpskog naroda“ u Veneciji 1765.
Deset godina kasnije, Julinčev prevod Marmontelovog „Velizara“ postalo je jedno od najistaknutijih dela prosvetiteljstva u srpskoj književnosti. Delo Marmontela ubrzo je popularizovalo filozofske ideje prosvetiteljstva u Austriji među slovensko-srpskim stanovništvom kao i u Rusiji.
Istoričar i prevodilac Pavle Julinac prvi je, koliko se zna, napisao istoriju Srba na srpskom jeziku „Kratkoje v`vedenije v istoriju proishoždenija slaveno-serbskogo naroda” koju je izdao u Veneciji 1765. godine. Ne zna se mesto i datum rođenja ovog kulturnog stvaraoca, a ni prezime mu nije pouzdano utvrđeno (Dositej ga je imenovao kao Đulinca).
Poreklom je iz plemićke graničarske porodice, sin oficira Arsenija Julinca a unuk majora Vasilija iz Segedina. Završio je licej u Požunu, a 1753. ga je u Rusiju poveo potpukovnik Jovan Šević, jedan od predvodnika srpske seobe u Novu Serbiju, gde je započeo karijeru vojnika.
Julinac je bio u ruskoj vojnoj i diplomatskoj službi pa je neko vreme radio u bečkom poslanstvu Rusije odakle je održavao prisne veze sa Srbima.
Godine 1781. ili 1782. postao je ruski konzul u Napulju i odakle je kao kurir stigao u Beč, gde je i umro. Najvažnije Julinčevo delo je već pomenuta istorija srpskog naroda koju je pisao na osnovu raznih tadašnjih istorijskih izvora i spisa, ali je obično preskakao ili menjao sve što nije bilo povoljno po Srbiju. Osim istorijom bavio se i prevođenjem, kao što smo već napomenuli.
O Julincu je pisao i Jovan Skerlić u svojoj „Srpskoj književnosti u 18. veku”.
Preuzmite android aplikaciju.
