Danas je Svetski Dan pozorišta (eng. World theatre day). Ovaj dan se obeležava svakog se 27. marta širom sveta. A da li znate kada i kakoje pozorište nastalo?
Nastanak pozorišta je vrlo zanimljiv i povezan je sa razvojem ljudske kulture, umetnosti i društva. Pozorište je nastalo iz rituala, mitova i religijskih obreda, koji su se razvijali u drevnim civilizacijama.
Većina literature navodi da je u Staroj Grčkoj nastalo pozorište iz rituala koji su se održavali u čast boga Dionisa. Međutim, može se pronaći i podatad da je Stari Egipad zapravo mesto gde su izvedeni prvi oblici dramskih izvedbi. Tada su izvođeni obredi posvećeni bogovima, a najpoznatiji je ritual u čast boga Ozirisa. Ovi obredi uključivali su elemente dramatizacije, maski i igre, što su prvi koraci prema razvoju pozorišta.
S druge strane, Stara grčka se smatra začetnikom pozorišta u ovom prepoznatljivom obliku oko 5. veka p.n.e. Poznato je da su Grci začetnici pozorišne forme kao što su tragedija i komedija.
Tragedija, priča sa tužnim krajem, podrazumevala je glavnog lika sa pozitivnom ulogom, sa ponekom manom, koja ga na kraju preobrazi u negativca i koja ga upropasti. Najpoznatiji autori tragedija bili su Eshil, Sofoklo i Euripid.
Nasuprot tragediji, komedija je priča koja nam izaziva smeh, koju rado gledamo. Satira je vrsta komedije koja kritikuje društvo, predstavljajući njegove slabosti. Najpoznatiji među prvim autorima komedije je Aristofan.
Najpoznatiji festival održavan tada u Staroj Grčkoj bio je posvećen bogu Dionisu, a zvao se Dionizijski festival. Tokom tih festivala, izvodile su se dramske predstave, koje su s vremenom postale sve složenije. Tespis, poznat kao prvi glumac, povezan je s razvojem glume, jer je prvi put izašao iz hora i obratio se publici kao pojedinac. Pozornice u Staroj Grčkoj su bila na otvorenom.
Rimljani su, iako su prihvatili grčku tradiciju, razvili svoj stil pozorišta, naglašavajući zabavni aspekt pozorišta, a komedije i farsički prikazi postali su popularni. Pozorišta su bila veća i često su bila deo velikih javnih građevina.
Pozorišta u srednjem veku povezivala su se s religijskim obredima. U crkvama su izvođene dramske igre koje su bile usmerene na predstavljanje biblijskih priča. Kasnije su se razvili misterijski i moralitetni dramski oblici, koji su imali moralne poruke.
Veliki značaj pozorište ponovo dobija u doba renesanse, a posebno se razvijalo u Italiji, Engleskoj i Španiji. U Italiji se pojavila komedija del arte, dok su u Engleskoj Vilijam Šekspir i drugi dramatičari postavili temelje modernog pozorišta. Pozorišta tog vremena bila su prostorna i impresivna, a scenografija i gluma postali su mnogo važniji.
U 19. i 20.veku pozorište doživljava velike promene, prelazeći iz klasične forme u modernu. Razvijale su se različite vrste pozorišta, od naturalizma do apstraktnih oblika, a veliki dramatičari poput Anton Čehova, Henrika Ibzena, Bertolta Brehta i mnogih drugih doneli su inovacije u glumu, dramaturgiju i režiju.
Bilo da se radi o tragediji, komediji ili drami, predstave su se igrale još od davnih vremena. Pozorište je nastalo kroz mnoge faze i razvojne periode, preobražavajući se u različitim društvenim i kulturnim kontekstima. Njegov nastanak je duboko ukorenjen u religiji, ritualima i ljudskoj potrebi za pričanjem priča i izlaganjem emocija kroz performans.
Studija pokazala da postoji dan u nedelji kada su ljudi najsrećniji – Nije petak popodne
Preuzmite android aplikaciju.
