Kraljevina Srbija imala je za cilj oslobođenje velikog dela Kosovskog, kao i delova Skadarskog i Bitoljskog vilajeta, odnosno geografske oblasti Raške, Kosova, Metohije, Makedonije i najveći deo današnje Albanije sa jadranskom obalom.
Delimično na osnovu etničke „slike“, a nesporno na osnovu istorijskog prisustva srpske države na ovim prostorima, Srbija je opravdano polagala pravo na ove zemlje. Osim toga, Jovan Cvijić navodi podatak da je od 1876. sa tih teritorija nasilno raseljeno 150.000 Srba da bi umesto njih bili naseljeni albanski kolonisti.
Imajući u vidu da je značajan deo vilajeta Osmanlijskog carstva, koje je nameravala da oslobodi Kraljevina Srbija bio naseljen Albancima, 18. oktobra 1912. godine, srpski kralj Petar I izdao je proklamaciju koju su potpisali svi članovi vlade na čelu sa Nikolom Pašićem, a u kojoj je naveo: „Moja će vojska u Staroj Srbiji pored hrišćana zateći i Srbe muslimane, koji su nama tako isto dragi, a s njima i Arbanase, hrišćane i muslimane, s kojima naš narod živi zajedno već stotinama godina, obično deleći s njima sreću i nesreću. Mi im svima nosimo slobodu, bratstvo, jednakost u svemu sa Srbima”.
Preuzmite android aplikaciju.
