Pavle Solarić (Bjelovar, 1779. (ili pre 1781) — Venecija, 6. januar 1821) bio je srpski lingvista, geograf, arheolog, prosvetitelj i pesnik, rođen u svešteničkoj porodici, u mestu Velika Pisanica kod Bjelovara.
Gimnaziju je pohađao u Zagrebu i Sremskim Karlovcima. Studije započete u Zagrebu završio je 1803. godine. Po završetku studija otišao je u Italiju, gde se prvenstveno posvetio pisanju i naučnom radu.
Iz rodne Velike Pisanice naručio je 1818. godine čuveni Vukov srpski rečnik. Umro je u Veneciji u velikom siromaštvu.
Uspešno se bavio prevođenjem sa francuskog, nemačkog i italijanskog. Zalagao se za svetovno obrazovanje Srba i, uz Dositeja Obradovića i Atanasija Stojkovića, smatra se najvećim prosvetiteljem svoga doba. Solarić je bio tvorac načela pravopisa srpskog jezika, koji je od preuzeo njega Vuk Karadžić: Piši kao što govoriš — čitaj kao što je napisano! Originalna verzija tog načela je glasila: „Najlučše je ustrojeno ono pismo, gdje kako govori se tako piše se, i kako je zapisano tako čita se“. Bio je cenjen od strane svojih savremenika slavnih prijatelja Dositeja Obradovića, Save Mrkalja, Lukijana Mušickog, Vuka Karadžića i dr.
Godine 1804. je napisao „Novo graždansko zemljopisanije“ — prvu geografiju na srpskom jeziku — koja je imali veliki odjek u ondašnjem srpskom društvu i kulturi. Nakon njegove smrti ostalo je mnogo zanimljivih rukopisa, u kojima se bavio srpskom gramatikom, počecima slovenstva, čovekom, matematikom i Amerikom.
Zbog negativne kritike njegove poezije od strane Jovana Skerlića, Pavle Solarić biva zaboravljen i nepoznat široj čitalačkoj publici sve do kraja dvadesetog veka kada njegove pesme bivaju objavljene u knjizi koju je priredio Zdravko Krstanović. Ponovno interesovanje za Solarićevu poeziju je pokrenuo Milorad Pavić svrstavši je u predromantizam. U arhivu SANU nalazi se zaostavština Pavla Solarića.
Pet najlepših manastira u Srbiji: Svetinje koje će vas ostaviti bez teksta
Preuzmite android aplikaciju.
