Kako biste na trenutak osetili raskošni život plemićkih porodica i intimu minulih vremena, potrebno je samo malo slobodnog vremena, jer neki od najlepših dvoraca nalaze se baš u Vojvodini.
Iako ih ima oko šezdeset, danas je moguće posetiti samo određeni broj ovih veličanstvenih građevina. U našem prvom tekstu otkrili smo vam nekoliko dvoraca koji krase naše područje. U nastavku teksta pročitajte o još nekim, nekadašnjim, velelepnim porodičnim zdanjima, čiji zidovi i danas kriju priče nekih, mnogo drugačijih vremena.
Dvorac Sokolac – Novi Bečej
Dvorac je pripadao jednoj od najimućnijih porodica tog vremena, porodici Dunđerski. Prema pisanim podacima, u poslednjim decenijama 19. veka, dogradio ga je Lazar Dunđerski po njegovom ukusu. Emilija Ivanović, Lazareva ćerka, dobila ga je u miraz i ona je bila poslednji vlasnik dvorca.
Ova velelepna građevina, danas predstavlja spomenik kulture koji se sastoji iz dvorca i ekonomskih objekata. Dvorac je građen u stilu klasicizma, nalik drugim dvorcima koji su pripadali ovoj porodici i ova građevina je okružena prostranim parkom i kapijom od kovanog gvožđa.
Danas se u njemu nalazi preostali stilski nameštaj, nekoliko peći po sobama i dekoracija u vidu tapeta. Pored toga, u dvorcu se nalazi soba Lenke Dunđerski sa njenim portretom koga je naslikao Uroš Predić.
Dvorac Kapetanovo – Stari Lec
Na teritoriji opštine Plandište, nadomak naselja Stari Lec, nalazi se jedan od spomenika kulture od velikog značaja – dvorac Kapetanovo. Sagradio ga je župan Botka Bela, 1904. godine. Nakon što se doselio u Banat, Botka je kupio ogromne zemljišne posede, podaci govore da je u pitanju čak 1.100 jutara u centralnom Banatu.
Međutim, nakon nepredviljivih okolnosti, mnoštvo veleposednika izgubilo je velike delove svojih imanja, samim tim i Botkino imanje je prepolovljevno.
Nakon brzo izgubljenog kapitala, jedna petrovgradska banka rasprodala je nameštaj iz dvorca i sam dvorac na javnoj licitaciji 1938. godine. Nakon toga, novi vlasnik dvorca postaje trgovac Franc Maj, iz sela Bočar. Nekoliko godina kasnije, dvorac je pripao njegovoj ćerki koja je u njemu živela sa svojim mužem Milanom Kapetanovim, po kom je dvorac i dobio ime.
Postoji legenda o dvorcu, koja govori o tužnoj sudbini Botkine žene koja je teško podnela bankrot njihove porodice, kao i sam gubitak njihovog dvorca. Tako slomljena od tuge, polila se benzinom i zapalila.
Što se tiče samog izgleda dvorca, zgrada je spratna, podužne osnove, izvedena u duhu romantičarskog istorizma sa elemenata romanike i gotike. Njegovom autentičnom izgledu doprinose kula koja je postavljena sa bočne strane i po dva visoka i strma zabata koja se simetrično nalaze po sredini obe glavne fasade. Unutrašnjost dvorca čine velike prostorije, tu je drvena galerija sa nosećim gredama i prostorije na spratu, koje su za odmor. Dnevni boravak sa salonom, kuhinjom, trpezarijom i bibliotekom nalazi se u prizemlju.
Dvorac je danas pivatan posed, te ga možete iznajmiti i u njemu provesti jednu ili više noći.
Špicerov dvorac – Beočin
Na putu za Beočinski manastir, nalazi se čuveni Špicerov dvorac. Sgradio ga je tadašnji suvlasnik beočinske cementare, Ede Špicer, 1898. godine. Porodica Špicer je bila izuzetno imućna u to vreme, samim tim, želeli su da njihov dom bude raskošan. Unjegovom stvaranju učestvovao je čuveni arhitekta Stajndl Imre, koji je uradio arhitekturu zgrade parlamenta Mađarske u Budimpešti. Po završetku radova, porodica je odlučila da napravi park oko dvorca koji je nazvan Špicer bašta. Kombinacijom različitih stilova arhitekture, nastao je raskošan Špicerov dvorac, koji je važio za jedan od najlepših arhitektonskih blaga u ovom delu Evrope.
Interesantna činjenica jeste da su se u dvorcu snimali brojni filmovi i muzički spotovi. Neki od filmova su: „Uzavreli grad“ Veljka Bulajića (1961.), „Sveti pesak“ Miroslava Antića (1968.), „Rani radovi“ Želimira Žilnika (1969.), „Ratnici“ Brajana Hatona sa Klintom Istvudom u glavnoj ulozi iz 1970. godine, te „Doručak sa Đavolom“ Miroslava Antića iz 1971. godine, „Dečak i violina“ Jovana Rančića iz 1975. godine, „Crna mačka, beli mačor“ Emira Kusturice iz 1995, kao i holivudsko ostvarenje „Braća Blum“ iz 2008. Rajana Džonsona sa Rejčel Vajs, Ejdrijenom Broudijem i Markom Rafalom u glavnim ulogama.
Nekadašnja fascinantna građevina raskošnog izgleda više nije bezbedna za posete.
Kaštel Terlei – Zobnatica
Dvorac Zobnatica, poznat pod imenom Kaštel Terlei, smešten je na imanju Zobnatica. Ovaj dvorac potiče iz 1882. god, kada ga je izgradio spahija Đula Terlei, koji se obogatio proizvodnjom šampanjca.
Na imanju Zobnatica nalazi se Kaštel Terlei, sagradio ga je spahija Đula Terlei, 1882. godine. Osim toga, izgradio je i niz pratećih objekata (biroških kuća, ekonomskih zgrada, štala).
Interesantno je to da je Đula, poput Bogdana Dunđerskog, bio veliki obožavalac konja. Tokom izgradnje Kaštela, poseban akcenat bio je na detaljima, dok je samo zdanje građeno u duhu poznog klasicizma. Na bočnoj strani krova nalazi osmatračnica na čitavo imanje, a skriveni tunel vodi od kaštela do Zobnatičkog jezera. Kaštel je u međuvremenu rekontruisan i pretvoren u hotel koji raspolaže sa 20 soba od čega 16 dvokrevetnih i 3 jednokrevetne i jednim apartmanom.
Kaštel Terlei danas nudi pregršt interesantnih sadržaja. Tu je ergela sa školom jahanja, hipodrom, muzej konjarstva, umetnička galerija, Zobnatičko jezero i mini zoo vrt. Samim tim Kaštel Terlei predstavlja odlično mesto za porodični odmor.
Kraj drugog dela.
Preuzmite android aplikaciju.
