Novi Sad se u dvadesetom veku profilisao kao grad koji živi sportskim duhom. Od momenta kada su osnovani prvi moderni sportski klubovi: Novosadski atletski klub 1910. godine, Novosadski telovežbački klub 1912. godine i naravno Vojvodina 1914. godine, u Srpskoj Atini pojavljivali su se vizionari i pioniri koji bili spremni da žrtvuju svoje vreme i novac da unaprede telesnu i sportsku kulturu kao važan segment organizovanja kvalitetnog urbanog života.
U vremenu Socijalističke Jugoslavije institucionalizovana je direktna državna pomoć sportskim društvima kroz razne fondove, Siz-ove i organizacije što je pomoglo unapređenje bavljenje sportom. Onda je došao 5. oktobar 2000. godine, država se svesno povukla iz sporta otvorivši širom vrata za ljude iz najrazličitijih krugova društva što je ostavilo trajne posledice na naš sport sve do danas.
Međutim gledajući skorašnje javne nastupe opozicionih lidera, vidiljivih kroz trojstvo Đilas-Jeremić-Novaković, dobijamo utisak da je Novi Sad nazadovao i na sportskom polju.
Kako se u tim navodima olako kaže da je Vučević najgori Gradonačelnik u istoriji Novog Sada, možda ipak ne bi bilo loše uporediti na primer period 2008-2012. godine kada je vlast na gradskom, pokrajinskom i republičkom nivou držala Demokratska stranka sa situacijom od dolaska Miloša Vučevića na čelo drugog po veličini grada u Srbiji.
Ako pogledamo novčana izdvajanja za sport iz budžeta Grada Novog Sada, vidićemo da je 2008. godine ono iznosilo 250.080.708,62 dinara a 2011. godine je dostiglo iznos od 368.992.394,05 dinara. To je bio najveće finansijski domet tadašnje gradske administracije. Letimičnim pogledom na „najlošije upravljanje gradom u istoriji“, mantru koju horski ponavlja trojstvo Đilas-Jeremić-Novaković, dolazimo do sledećih podataka:
Tako je 2014. godine izdvojeno 501.175.886,00 a 2018. godine čak 1.021.554.855,33 dinara dok je 2020. godine izdvajanje iz budžeta iznosilo 835.934.263,37 dinara. Ako uzmemo u obzir da je kurs evra u ovom periodu bio stabilan i uračunamo prirodnu inflaciju i najzlomerniji čovek mora da prizna da je iznos od 1.021.554.855,33 ipak „nešto“ veći od 368.992.394,05.
Ta, za neke mala razlika je omogućila renoviranja sportski igrališta i obezbeđivanje boljih uslova za bavljenje sportom za sve građane.
Ako kao merilo uzmemo vrhunski muški sport, jasno možemo reći da su u našoj državi najpopularnija fudbal, košarka, rukomet i odbojka. Poklonici novosadske SKA scene dobro znaju stihove pesme Lost Propelerosa „66. i 89.“ i dugo se verovalo da će teško Vojvodina ikada ponoviti te uspehe kada je 1966. godine i 1989. godine postala državni šampion u fudbalu. Međutim posle dugih godina sportskog posta, zbila se 2014. godine i po prvi put u stogodišnjoj istoriji kluba Vojvodina je postala osvajač nacionalnog kupa.
Isti podvig je ponovljen 2019. godine a nakon toga deo navijača gubitničkog tima su išarali čitavu Srbiju sa grafitima protiv Gradonačelnika Vučevića jer je upravo on u njihovim očima bio najzaslužniji za sportski trijumf novosadskog tima. Naravno, u periodu 2008-2012. godine takvih navijačkih akcija nismo mogli da vidimo jer tada nažalost Vojvodina ništa nije osvajala i sa druge strane vrata Gradske kuće nisu bila otvorena za najstarijeg superligaša.
Svakako je važno na ovom mestu napomenuti odnos jedne i druge admnistracije prema sportskoj infrastrukturi spomenutog kluba. Za vreme vladavine Demokratske stranke pretila je opasnost da SC Vujadin Boškov bude otuđen zbog dugova kluba a postao je plan i da se sruši stadion Karađorđe i izmesti negde prema autoputu.
Danas, vidimo da SC Vujadin Boškov dobija nove uređene terene, sledeće godine očekuje se i izgradnja balona a decenijama pravljeni dugovi se zahvaljujući ogromnoj pomoći države otplaćuju.
Što se tiče stadiona, za razliku od Demokratske stranke koja je htela da izmesti stadion, Miloš Vučević sa svojim saradnicima sprema projekat za preuređnje istog što će ga učiniti jednim od najlepših u našoj državi. Odnos prema klubu i uspesi na sportskom polju svakako prave jasnu razliku između ova dva perioda.
Što se tiče košarke jasno je da taj sport nije uspeo u Novom Sadu da se ustali kao konkurentan za najviša zvanja ali zato hajde da pogledamo šta se dešavala sa odbojkom.
Zlatno doba novosadske odbojke je trajalo u periodu od 1988. godine pa do 2000. godine. U periodu od 2008. pa do 2012. godine u vitrine kluba iz ulice Maksima Gorkog nije stigao ni jedan trofej. Nedostatak volje za većim ulaganjem učinio je da je ponos Novog Sada u to vreme tavorio. Onda je stigla 2012. godine i veliki preokret. Od tada Vojvodina je bila čak pet puta prvak Srbije i osvojena su i tri nacionalna kupa. Važno je napomenuti da su crveno-beli 2015. godine uspeli da trijumfuju u Čelendž kupu, ostvarivši vredan upeh na evropskoj sceni koji dugo neće ponoviti bilo koji klub iz Srbije.
Što se tiče rukometa tu je možda i najvidljivije „propadanje“ Novog Sada nakon 2012. godine.
Naime, od kada je promenjena gradska administacija, rukometaši Vojvodine su konstatno prvaci Srbije što nas dovodi do zaključka da je ovo zlatno doba novosadskog rukometa. Pored bitnih nastupa na međunarodnom planu rukometaši u crveno belom su uspeli u ovom periodu da osvoje i četiri kupa. Naravno, u period 2008-2012. godine, sportski Novi Sad nije imao čemu da se raduje. Kada pogledam period od 2012. godine, iako u Srbiji postaje dva dominanta beogradska sportska društva, Novi Sad je uspeo da se izbori za primat u dva od četiri najpopularnija muška timska sporta.
To je zaista velik uspeh i predstavlja ono što je najvidljivije što se tiče sporta u široj javnosti.
Ako bi sada krenuli sa pričom o ulaganju u ostale sportove, izgradnji atletskog stadiona na Sajlovu i ako bi krenuli poimence da nabrajamo sportiste koji su proneli slavu Novog Sada i države Srbije širom planete u vremenu od dolaska Vučevića na čelo gradske administracije ovaj tekst bi morao da se nastavi u feljtonima.
Ovako nam ostaje da na kraju zaključimo, da i pored mantre koje na ponavlja hor Đilas-Jeremić-Novaković, Novi Sad je i na ovom polju ostvario vredne rezultate koji će u budućnosti svedočiti sa kojom pažnjom i uspehom su se država i Gradonačelnik Vučević odnosili prema sportu.
Autor teksta: Petar Đurđev
Stavovi izneti u ovom tekstu su autorovi i moguće je da isti ne predstavljaju stavove naše redakcije.
Preuzmite android aplikaciju.
