Istorija ove tvrđave, danas najpoznatije u svetu po domaćinstvu Exit festivala, datira još iz vremena Rimskog carstva.
Petrovaradinska tvrđava, kakvu danas poznajemo i kojoj se rado vraćamo, nosi energiju razvoja naše civilizacije, ratnih osvajanja, vere, mitova, legendi i izgubljenih života ljudi koji su je izgradili.
Prostirući se na 112 hektara, Petrovaradinska tvrđava je druga po veličini tvrđava u Evropi, ali i jedna od najočuvanijih.
Sastoji se od Gornjeg i Donjeg grada, a njegovo najpoznatije obeležje je sahat-kula, koja je i simbol Novog Sada.
Posebnost sata je to što njegova velika kazaljka pokazuje sate, a mala minute, jer je lađarima na Dunavu, stražarima i vojsci bilo važno da iz daleka vide sate. Mehanizam tornja sa satom se i dalje ručno navija svaki dan.
Stena na kojoj je podignuta Tvrđava oduvek je imala izuzetan geografski položaj, pa je utvrđeno da su prvi stanovnici Petrovaradinske stene bili neandertalci.
Kako su se menjale istorijske prilike, menjali su se i oni koji su ga gradili – od Rimljana i Mađara, preko Turaka, do Austrijanaca.
Smatra se da je prvo veće utvrđenje na Petrovaradinskoj steni podignuto za vreme vladavine ugarskog kralja Bele IV (Bela 4.), u 13. veku, a kasnije, u 15. uloženo je u obnovu crkve, jačanje bedema i glavne kule.
Petrovaradin je tada pao pod osmansku vlast, ali najveće promene su usledile sa austrijskom vlašću, sredinom 18. veka. Austrijski vojni inženjeri odlučili su da sruše postojeću srednjovekovnu tvrđavu i započnu izgradnju modernog utvrđenja.
Grad na steni, čvrst kao vera
Misterija Tvrđave se ogleda u njenim četvorospratnim podzemnim objektima izgrađenim 70-ih godina 18. veka, u dužini od čak 16 kilometara. Građena je za smeštaj vojnika i skladište oružja.
Tvrđava kakvu danas poznajemo gradila se skoro 88 godina, sa dužim ili kraćim prekidima. Kada je gradnja završena, ovo utvrđenje je bilo praktično neosvojivo i smatrano je najjačim u Habzburškom carstvu, pa je nazvano Gibraltar na Dunavu.
O njegovoj snazi govori i prevod skovanog izraza Petrovaradin – „grad na steni, čvrst kao vera“. Izgradnja ovakvog utvrđenja nije prošla bez velikih žrtava. Procenjuje se da je u periodima najintenzivnije gradnje dnevno umiralo od 40 do 70 radnika.
Danas brojni istraživači proučavaju ovaj lavirint, sa ciljem da rasvetle legende i tajne petrovaradinskog podzemlja.
Tvrđava je u potpunosti demilitarizovana sredinom 20. veka, 1951. godine proglašena za istorijski spomenik, stavljena pod zaštitu države i ustupljena na civilnu upotrebu. Od tada do danas jedno je od glavnih obeležja cele Srbije, a posebno Grada Novog Sada.
U njemu se trenutno nalaze Muzej i Arhiv Novog Sada, astronomska opservatorija, planetarijum, kao i Umetnički krug – najveća neformalna kolonija umetnika na svetu.
Neke od njih su priče o skrivenom blagu Habzburgovaca, čudovištu, odnosno velikoj zmiji koja živi u podzemlju tvrđave, kao i o navodnom tajnom tunelu koji povezuje tvrđavu sa levom obalom tvrđave.
Petrovaradinska tvrđava decenijama je jedno od tradicionalnih i omiljenih mesta za druženje, zaljubljivanje, umetnost i kulturu.
Tvrđava je simbol perioda kada Novi Sad i cela Srbija postaju deo celog sveta u realnom vremenu, kada se ljudi sa cele planete sastaju da slave različitost, šire pozitivno energije i ljubavi, uživaju u odličnoj muzici i stvaraju uspomene za ceo život.
Preuzmite android aplikaciju.
