Naselje smešteno između Telepa, Sajmišta, Grbavice i Limana često mešaju sa susednim kvartovima sa kojima se graniči.
Čitav prostor koji danas prepoznajemo kao Adamovićevo naselje, zajedno sa delom Telepa, nekada se nazivao Darnjijevo naselje po ugarskom ministru Ignjatu Darnjiju.
Naselje je počelo da se gradi nakon 1921. godine. Pri izgradnji, naseljavali su ga pretežno slabije situirani Mađari, a naziv Adamovićevo naselje dobilo je tek 1927. godine po uglednoj porodici Adamović, odnosno Aleksandru Šandoru Adamoviću koji je za to vreme učinio velika dela za svoje komšije.
On je na ovom delu gradske periferije podigao veliki rasadnik što je znatno unapredilo vinogradarstvo na tom području.
Jedna od najznačajnijih gradskih ustanova koja se nalazi u ovoj četvrti je Higijenski zavod AP Vojvodine. To vam je ono mesto gde svi idemo da izvadimo sanitarnu knjižicu ukoliko nam je iz nekih razloga potrebna, te mesto gde nas odabrani lekar pošalje da izvadimo krv ili neke druge nalaze.
U dvorištu osnovne škole “Vasa Stajić“ decenijama se okuplja omladina koja odmerava svoja sportska umeća na fudbalskom terenu.
Iako se dvorište škole, nakon što se ona zatvori, zaključava, mlađim stanovnicima ovog kvarta ni najmanje ne smeta da preskoče ogradu i “zableje“ na tribinama kada padne mrak.
Na Adamovićevom naselju se, takođe, nalazi i Srednja medicinska škola “7. april“.
Od same škole poznatiji je jedino parkić pored iste. On ne samo da je omiljeno mesto u kojem školarci provode veliki odmor, već je i jedan od prvih izbora svih roditelja koji krenu u šetnju sa malom decom.
Ovaj kraj do skoro je bio karakterističan po velikom broju kuća sa prostranim dvorištima, te miru kakav se mogao naći u malo delova Novog Sada. Ipak, ni ovo naselje nije zaobišla novogradnja, pa je sve više tih, istih mirnih, dvorišnih oaza, zamenjeno višespratnicama.
Meštane, koji su imali sreće da žive u blizini pekare “Evropa“, svako jutro probudi miris svežeg, tek ispečenog peciva. Nije li to najbolja motivacija za ustajanje iz kreveta i ambiciozan početak novog dana?
Mlade devojke koje šetaju ovim krajem često zastanu pored izloga u Ulici cara Dušana jer im pažnju privuku nestvarne kreacije jedne od najpoznatijih novosadskih dizajnerki Mirjane Vujčić.
Nekada, kada još nije bio izgrađen Bulevar Evrope, mi smo kao deca sa bakama i dekama često pešačili preko raskopanih telepskih ulica kako bismo došli do jedne od prvih “Slatkih kuća“ u Novom Sadu, koja se nalazila na Adamovićevom naselju.
Tada su ovakve prodavnice bile retke i predstavljale su pravo malo carstvo za najmlađe, jer se podrazumevalo da kada se uputite u tu prodavnicu, zbog pristupačnijih cena, kupite mnogo više slatkiša nego na bilo kom drugom mestu.
Restoran “Dvor“ je najpoznatiji lokal u ovom kvartu, a slobodno možemo reći i okolini. U njemu je napravljen idealan balans tradicije i praćenja savremenih trendova što se može primetiti kako u njihovom meniju, tako i u samom ambijentu restorana.
Prilikom urbanizacije Novog Sada, na ovom području nikao je i Bulevar Evrope. O brojnim lokalima koji su se otvorili u skoro izniklim zgradama nema potrebe ni da pričamo. Na području koje je nekada bilo ruralno, sada možemo pronaći najrazličitije restorane, prodavnice raznih namena, fitnes centre itd…
Ovim završavamo naš kratak obilazak starog novosadskog naselja, a najlepše smo ostavili za kraj.
Žila kucavica Adamovićevog naselja svakako je Narodna kuhinja Crvenog krsta Grada Novog Sada koja radnim danima izbacuje preko 300 kuvanih obroka za sve one koji nisu u mogućnosti da sami sebi obezbede obrok u toku dana.
Upravo ovde se nalazi sam epicentar onoga na šta smo ponosni, onoga šta nas čini Novosađanima, a to je međusobno pomaganje i briga o onima koji u nekom momentu nisu u stanju da se pobrinu sami za sebe.
Preuzmite android aplikaciju.
