Predavanje dr Borisa Stojkovskog na temu „Bordžije-istorija iza intriga“ možete pogledati u sredu 28. jula u 18 časova na Jutjub kanalu KCNS.
Jedna od najintrigantnijih porodica celokupne ljudske istorije, a posebno na kraju srednjeg veka i u doba renesanse bile su Bordžije.
Od njenog najpoznatijeg člana Rodriga Bordžije, docnije poznatog pape Aleksandra VI (1492-1503), preko njegove (navodne) dece, Lukrecije i Čezarea, ova je porodica oblikovala život Italije krajem petnaestog veka.
Predavanje ima za cilj da istorijske činjenice, bazirane na najnovijim istraživanjima, odvoji od legende i mita koji okružuju ovu neobičnu porodicu.
Boris Stojkovski je vanredni profesor srednjovekovne istorije na Odseku za istoriju Filozofskog fakulteta u Novom Sadu.
Rođen je 3. VI 1982. godine u Subotici gde je završio osnovnu školu i Gimnaziju.
Oktobra 2000. godine upisao je istoriju na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu gde je diplomirao 2005. godine, a magistarsku tezu pod nazivom Trgovina robljem na Mediteranu u srednjem veku je odbranio 22. decembra 2008. godine.
Tema doktorske disertacije mu je bila Crkvena istorija Srema u srednjem veku i ona je odbranjena 21. februara 2014. godine.
Od 17. decembra 2007. godine je u radnom odnosu na fakultetu, u zvanju saradnika u nastavi iz uže naučne oblasti Medijevistika, na predmetu Opšta istorija srednjeg veka.
Za asistenta je izabran 1. oktobra 2009, a zvanje docenta je stekao 2014. godine. Od 2019. godine je u zvanju vanrednog profesora.
Od oktobra 2006. do 1. februara 2007. godine, kao stipendista Fonda za mlade talente Ministarstva prosvete Vlade Srbije i jedan od 100 najboljih mladih naučnika, bio je u Mađarskoj na istraživanju vezanom za svoj magistarski rad. Februara 2010, juna 2011, marta-aprila 2013, februara-marta 2015, marta 2016, kao i aprila-maja 2017, odnosno maja 2018. godine kao stipendista Instituta DOMUS Hungarica Mađarske akademije nauka i umetnosti, proveo je po 4-6 nedelja na istraživačkim boravcima u Budimpešti.
Član je Međunarodnog komiteta za preotomanske i otomanske studije (CIÉPO), Mađarskog vizantološkog društva, Spoljnog tela Mađarske akademije nauka za istraživače van Mađarske, zatim Društva za antičke studije Srbije, Međunarodnog centra za pravoslavne studije, Međunarodnog društva za mađarske studije i Naučnog društva vojvođanskih Mađara.
Učestvovao je na nekoliko desetina domaćih i međunarodnih naučnih skupova u Francuskoj, Rusiji, Turskoj, Mađarskoj, Češkoj, Slovačkoj, Poljskoj, Rumuniji, Hrvatskoj, Bosni i Hercegovini, Crnoj Gori i Severnoj Makedoniji.
Ima objavljeno dve samostalne i dve koautorske monografije, nekoliko desetina radova u domaćim i međunarodnim časopisima i zbornicima radova, kao i kolektivnim monografijama.
Govori engleski, francuski, mađarski i makedonski jezik.
Služi se italijanskim i bugarskim, a može osnovno da koristi (kao jezike izvora) grčki, latinski, arapski i turski.
Od februara 2018. godine drži tribine i piše eseje za Kulturni centar Novog Sada na raznorodne srednjovekovne teme.
Držao je i niz tribina po Srbiji, a održava veoma bliske veze sa srpskom nacionalnom manjinom u Hrvatskoj i posebno Mađarskoj, za koje je takođe držao tribine i održavao druge vidove saradnje.
